Eismal bini ungr dr Wuche i ne Chirche gange.

I sone alti, grossi, chalti.

I eini vo dene, wo mä sech chuum drfür het, öpis ds säge.

Mugsmüslistill bini gsi dert inne.

Drbi bini muettersseeleallei gsi.

Abr gäu, i sonere Chirche muesch halt still si – seit mä.

 

I bi uf ne Bank ghocket.

Uf eine vo dene alte, herte Holzbänk.

Furchtbar unbequem isch das gsi.

Abr gäu, inere Chirche muesch ja irgendwo härehocke.

 

Und wo i so dert bi ghocket,

i dere grosse, alte, chalte Chirche,

uf däm alte, herte, unbequeme Holzbank,

het’s mi düecht, es fähli öppis.

 

Eh ja, es het eso läär gwürkt,

wo i dert so allei bi ghocket.

 

Höchi, herti Muure hets gha.

Abr chuum es Bild.

Es isch äbe e reformierti Chirche gsi.

Nid so e katholischi, wo si mit dä Bilder und dä Chrütz nume eso chlotze.

Nei, bi dä Reformierte wird meh klekeret als chlotzt, wes um Bilder geit.

Ou vore bim Chor, bi dr Kanzle, hets mi eher kahl düecht.

 

Abr wini so dert bi ghocket, ha i mr dänkt:

Es ligt nid a dere alte, chalte Chirche,

o nid a däm unbequeme Bank

und erscht rächt nid a dene mässig verzierte Muure,

dass hie öpis fählt.

Nei, es muess öpis anders si.

 

Und wini so am studiere bi gsi, was es de isch, wo da fählt, isch öper inecho.

E älteri Frou, es regurächts Müetti. Also, es Grosi wi usem Bilderbuech.

 

Wo si mi gseh het, isch si fadegrad uf mi zugeschtüüret und het afa brichte.

U de nid öpe lislig.

Eh das sig itz schön, dass si mal öper aträffi i dere Chirche, het si gseit.

Süsch sig si ungr dr Wuche geng ganz allei hie, het si gseit.

Und de fähli halt scho chli öpis i dr Chirche, het si gseit.